puf!

kapıdan çıkınca aldığın ilk nefes. teklemeden, sakınmadan, söylenmeden. sonrası bildik olsa da.
kapıdan çıkmak iyi bazen. eşiğe çok takılmadan ama. kapıyı açmak cesaret ister mi - bazen ister tabi. kapat! bağırtısı çok sertse, belki geri dönmek ister-sin. isterim.
duruma özel soru: bir kapının eşiğinde debelenip durmaların anısı nereye yazılır? o anı nasıl eriyip karışır kana?
hep sarhoşken kapıyı kırmalar. kapıyı kırmalar çok gürültülü. kırılmak da bir o kadar.

birilerinin anlattığı hikayeler birikip birikip sızıyor üstümden. toparlamak da zor oluyor bazen. o -bazı- hikayeler sindirilemiyor yani, diyeceğim. hikayeler zihinde teklememeli, yoksa var demek bir sıkıntı.

kurgusu zayıf hikaye bol sarhoşken. "hık" demek bile hikaye! "hık" dersen sarhoş mu oldun diye sorarlar sana.
asıl sarhoşken ne yapacağını bilmeli, neyi saklayacağını, hangi kapıdan çıkacağını, kime konuşacağını. ama olmuyor çoğu..

hikaye, anlatı, bir an düşünülen bir kelime. tekrarlanan cümleler. bir duyuldu mu terk etmeyen sözler: bazı sözler uçup gitse, havada asılı, kimseye dokunmadan süzülse öyle.

insanlar uçar gider, demişti biri bir kere. bazen, öyle.